ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺁﺏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺩﻭﺭﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ، ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ، ﺍﻭ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺩﻭﺧﺖ، ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺁﻣﺪ. ﺳﺮﺁﺧﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺍﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺴﺎﺯﺩ.... ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﻧﺪﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻏﺬﺍ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﯾﺎﻓﺖ، ﺩﻭﺩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ:ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﯽ؟ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺁﻥ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺩﻭﺩﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﯼ، ﺩﯾﺪﯾﻢ!
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: دو شنبه 6 آذر 1391برچسب:داستان فقر,داستان کوتاه,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان تخیلی اماواقعی,داستان آموزنده,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
